Dzień jako co dzień, chociaż upał nam doskwiera trzeba ćwiczyć! Dziś dopingowali Madzię, brat Szymon i kolega Rafał. Czas w takim towarzystwie minął jej przyjemnie i wesoło, mogłaby tak stać w pionizatorze i stać…Koledzy Szymona znają Magdę, nie krępują się jej, nie wstydzą. Magda, bardzo ich lubi, razem wszyscy grają na kompie, udawają, że ćwiczą na wałkach rehabilitacyjnych, co później przechodzi w fajną zabawę, a Magda szczęśliwa i zadowolona. Wiem, że cieszy się z takiego towarzystwa.

Dawno, dawno temu byliśmy z Magdą w ośrodku rehabilitacyjnym i tam na niezbyt ładnie pomalowanej ścianie wisiał bardzo duży plakat greckiego wojownika. Mój mąż zwrócił na to uwagę, a ja pomyślałam kolejny wypakowany facet. Teraz gdy wrócę wspomnieniami wstecz i powiążę wszystkie te fakty i to co 30 sierpnia na I Rafako Półmaratonie Racibórz zadzieje się dla Madzi, to już wiem, że wszystko to zebrało się w całość.

Spartanie pobiegną dla Magdy. Zapraszamy wszystkich chętnych, nie tylko biegaczy do wzięcia udziału w akcji charytatywnej na rzecz naszej Magdy. Celem zbiórki jaką poprowadzą Spartanie są specjalistyczne pasy do samochodu dla osób niepełnosprawnych i turnus rehabilitacyjny.

Więcej informacji na :

http://spartaniedzieciom.org/2015/07/24/spartanie-pobiegna-dla-magdy-z-raciborza/

Pamiętam początki kiedy urodziła się Magda, 15 lat temu nie było tylu ośrodków rehabilitacyjnych, nie mówiono tyle o niepełnosprawności. Miałam to szczęście, że trafiłam na pewną panią, której wnuczek ma porażenie mózgowe. To ona powiedziała mi co, gdzie, jak i po co. Gdy Magda skończyła rok na szczęście, chociaż trochę za późno trafiliśmy do wspaniałego ośrodka dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w Gliwicach. Przez kolejne 6 lat jeździliśmy tam 3, 2 razy w tygodniu, to do neurologa, do psychologa, do wspaniałej pani neurologopedy i oczywiście na rehabilitację ruchową. Pokazano mi jakie ćwiczenia mam wykonywać z Madzią w domu. I tak przez 6 lat jeździliśmy do ośrodka oddalonego od nas o 40 km. Było warto i wiem, że dużo, nawet bardzo dużo zawdzięczamy ludziom pracującym w tym ośrodku.Pokazali nam w którym kierunku mamy iść, co robić, jak ćwiczyć i jak walczyć o lepsze dla Magdy.

Gdy rehabilitację powiąże się  z przyjemnością to gwarantowany długotrwały sukces. Magda, musi swoje nóżki prostować, aby w przyszłości nie trzeba było ciąć tu i tam. My codziennie chodzimy, stąpamy po ziemi,Madzia niestety nie potrafi, przez to ma wiele dysfunkcji. Na szczęście lubi się wyprostować i poleżeć na klinie, redukuje przez to przykurcze pod kolanami, ćwiczy kontrolę głowy. Ogląda swój szkolny zeszyt, gdzie stymuluje swój układ wzrokowo-ruchowy. W końcu czas na wielką przyjemność, co tam, że dużo kalorii,ale co obiecane to dotrzymane, pyszne lody. Dla Magdy najlepsze malaga u Edyty. Pozdrawiamy Edytę. Z ulubionymi lodami idziemy do ulubionego Parku im. Miasta Roth.

No proszę, kto jest najwytrwalszym, najwierniejszym fanem tatusia w jego biegowych treningach. Ukochana córeczka  Madziulka. Czy słońce, czy deszcz córka zawsze z tatą jest. Tatuś wytrwale trenuje, a Magda mu dopinguje.

Już mamy nową kartę parkingową. Chociaż tamta była ważna jeszcze przez rok, ale weszły nowe przepisy i trzeba było załatwiać nową. W przypadku młodzież do 16 roku życia starający się o kartę parkingową musi najpierw złożyć wniosek o nowe orzeczenie o niepełnosprawności. Już nie będę pisać ilu lekarzy trzeba było odwiedzić, ile papierków zebrać i z tym wszystkim i z Magdą musieliśmy udać się do sąsiedniego miasta na komisję lekarską. Orzeczenie na szczęście przyszło pocztą.

Teraz kolejny punkt programu, karta parkingowa.Gdzie do tegoż znowu sąsiedniego miasta wraz z nowym orzeczeniem o niepełnosprawności, wnioskiem na kartę parkingowa, zdjęciem i potwierdzeniem wpłaty udajemy się złożyć w tym samym budynku wszystkie dokumenty. Czekamy dwa tygodnie, ale poczta w tym przypadku nie działa. Wiec po raz kolejny udajemy się do sąsiedniego miasta i do tego samego budynku po odbiór karty parkingowej. Teraz jak o tym piszę wydaje mi się to śmieszne, ale to jest jakiś horror, polski horror.

Nasza przygoda z kartą parkingową zacznie się znowu za rok. A dlaczego? Bo jak już wcześniej pisałam orzeczenie Magdy jest ważne do 16 roku życia,a co za tym idzie karta też.

Magda, ze względu na swój stan zdrowia uczy się w domu. Dzisiaj pani Ania zabrała swoją uczennicę na wycieczkę do szkoły. Z relacji wiem, że Magda była zachwycona, troszkę zmieszana, ale bliskość nauczycielki dawała jej bezpieczeństwo. Otaczał ją wianuszek ciekawskich dzieci, każde chciało zabrać Magdę do swojej klasy, ale gdy zabrzmiał dzwonek wszystkie migiem uciekły do klas. Wtedy pani Ania i Magda udały się do jednej z szkolnych sal, tam poćwiczyły trochę manualnie, pouczyły się na wesoło, zwiedziły resztę szkoły.

Magda z Panią Anią.

Kochany Tato, zacznę normalnie, że z Tobą wszędzie jest zawsze fajnie.

I w słońcu i w deszczu, w smutku i w radości, uczysz i dajesz dużo miłości.

Dzisiaj za wszystko chcę Ci podziękować i tą laurką obdarować.

Magda

Wszystkim Tatusiom życzymy najlepszego…

Kocham Cię Tato. Magda

Pracę, Madzia zrobiła razem z swoją kochaną panią Anią.

Z wielką niecierpliwością Magda, wyczekiwała dzisiejszych zajęć lekcyjnych z swoją ukochaną nauczycielką Anią Kuska-Woch. Zajęcia odbyły się w szkolnej sali doświadczania świata, na które Madzia udała się z swoją panią. Widać było jak wszystkie te przedmioty terapeutyczne zmieniające swój kolor, świecące, mrugające, ruszające się, wydające miłe dla ucha dźwięki działają na Magdę, na jej zmysły. Proszę zobaczyć jaka jest skupiona, zafascynowana, ciekawa, zadowolona. W takich zajęciach Magda uczestniczy  chętnie i często. Gdy przyszła do domu była bardzo, ale to bardzo happy i dumna z udanych zajęć z swoją ukochaną panią Anią. Pozdrawiam panią Anię.

Słońce świeci, gorąco, piękne bezchmurne niebo, ładujemy się do samochodu i jedziemy do Czech, do Ostravy na basen. Tam naprawdę można odpocząć, nikt się nie gapi, nie śledzi wzrokiem, nie szepcze, nie czuć czyjegoś wzroku na plecach, nikt dosłownie nikt, od najmłodszego do najstarszego nie zwraca rażąco na Magdę uwagi. A my odpoczywamy, czujemy się swobodnie. Magda potrójnie zadowolona. W wodzie to by siedziała cały czas, potem udaje, że wychodzi z wody na swoich chudziutkich, zgrabniutkich nóżkach podtrzymywana przez tatę. Ile w tym radości. Nasmarowana kremem wytrwale się opala, co nie znaczy, że zapomniała o obiedzie.Jak zwykle dla Madzi, smażeny syr, hranolky (frytki)  i do picia cofola. Potem znowu woda, słońce, zabawa…

W Czechach ZTP, to tak jakby u nas legitymacja dla niepełnosprawnych. Przy kasie basenowej wystarczyło wskazać na Magdę i powiedzieć ZTP co upoważniło do zniżki na bilet. Cały obiekt przyjazny niepełnosprawnym i oczywiście rodzicom z malutkimi dziećmi.