Po lipcowym turnusie Magdy zostały tylko wspomnienia i zdjęcia. Czasami je przeglądamy, wspominamy z córką jaki ogrom pracy i siły włożyła w swoją rehabilitację. Ilu ciekawych ludzi poznała i co z nimi przeżyła i jak świetnie się z nimi bawiła. Pamiątkowe zdjęcia to dla niej wielki skarb. Chociaż myślę, że ten dzień wyjazdu nie należy do przyjemnych. Magda wtedy płacze, że musi wracać na nic zdają się tłumaczenia, że może znowu tu przyjedziemy. Smutno jej! Ale mamy przecież wszystko uwiecznione na zdjęciach. Chętnie je oglądamy i wspominamy…